 |
Ο ιερός Ναός της Υπαπαντής του Σωτήρος σε μια σπάνια φωτογραφία του1926με ένα καμπαναριό (απο τα Γενικά αρχεία του Κράτους - ΓΑΚ Νομού Μεσσηνίας) . |
| ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ : ΜΝΗΜΗ , ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ << Τον Ιανουάριο του 2004 , η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα τον Ν.3218/2004 , ο οποίος ορίζει την27 Ιανουαρίου ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος . Όπως ανέφερε στην εισηγητική του έκθεση ο αρμόδιος υπουργός δεν επιδιωκόταν απλώς η διατήρηση της μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος , αλλά << και η διαρκής υπόμνηση του τι μπορεί να συμβεί άν η μισαλλοδοξία , το μίσος και η αδιαφορία γίνουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας >>.Στα 9 χρόνια που μεσολάβησαν έκτοτε , πως εξελίχθηκαν τα πράγματα ; Στα θετικά , θα έλεγα ότι το ολοκαύτωμα άρχισε να αντιμετωπίζεται απο ευρύτερα στρώματα και στην Ελλάδα όχι μόνο ως μια αλληλουχία δυσάρεστων γεγονότων που οδήγησαν στην εξόντωση 6 εκατ. Εβράιων , αλλά ως ένα ακραίο έγκλημα στην Ευρωπαική Ιστορία , για το οποίο ευθύνονται μόνον οι ναζί , αλλά και όσοι αδιαφόρησαν ή τους ανέχθηκαν . Ασφαλώς , τα στερεότυπα που συγκροτούσαν την << καθιερωμένη >> Ιστορία ώς τα μέσα της δεκαετίας του 1980 , δεν έχουν ακόμη ανατραπέι . Για πρώτη φορά εντούτοις , στο χώρο τουλάχιστον των σκεπτομένων ανθρώπων , τόσο πολλοί διερωτώνται πώς είναι δυνατόν να διαπράττονται τέτοιες φρικαλεότητες στην πατρίδα του Μότσαρτ και του Μπετόβεν . >> Τα ανωτέρω είναι ένα απόσπασμα που αντλήσαμε απο το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυριακάτικη Καθημερινής της 3-2-2013 του Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.Ν.Κ.Αλιβιζάτου ( βλέπε περισσότερα στο kathimerini ) . και το αφιερώνουμε στη μνήμη των Ελλήνων Εβραίων του Ολοκαυτώματος . Παράλληλα παρουσιάζουμε ,απο μιά επίσκεψη πριν μερικά χρόνια , στο στρατόπεδο Νταχάου φωτογραφίες (ευχαριστούμε τον φίλο και συμμαθητή Σ.Ρ. για το υλικό ) που ακόμη και σήμερα προκαλούν σόκ και σκέψεις. Λίγα λόγια για το μνημείο του πρώην Στρατόπεδου Συγκέντρωσης: Ιδρύθηκε το έτος 1965 με πρωτοβουλία και σύμφωνα με τα σχέδια των κρατουμένων που επέζησαν και οργανώθηκαν στη Διεθνή Επιτροπή του Νταχάου, με την υποστήριξη του Κρατιδίου της Βαυαρίας. Το κείμενο είναι παρμένο από τον Οδηγό που διατίθεται στο Μουσείο του Μνημείου. Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (γερμ. Konzentrationslager Dachau) ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατουμένουςτης Ναζιστικής Γερμανίας που δημιούργησε η Γκεστάπο, λίγες εβδομάδες μετά την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ, στις 22 Μαρτίου 1933. Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε στην πόλη Νταχάου που βρίσκεται κοντά στο Μόναχο. Χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για όλα τα μεταγενέστερα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης κι αποτέλεσε τη «Σχολή της βίας» για τους άνδρες των Ες – Ες που το είχαν υπό την εξουσία τους. Στο στρατόπεδο αυτό οι Ναζιστές συγκέντρωναν και βασάνιζαν, αρχικά τους αντιστασιακούς Γερμανούς και αργότερα αιχμαλώτους κάθε ηλικίας, κυρίως Εβραίους και διάφορες άλλες πληθυσμιακές ομάδες ή μειονότητες από τις χώρες που κατελάμβαναν. Ανάμεσα σ' εκείνους που πέρασαν από το φριχτό αυτό στρατόπεδο ή βρήκαν το θάνατο εκεί, συγκαταλέγονται και πολλοί Έλληνες αγωνιστές. Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρξε και ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.( 1931-1956 ).Στα δώδεκα χρόνια της λειτουργίας του, στο Νταχάου και στα πολυάριθμα εξωτερικά στρατόπεδα – παραρτήματα, βρέθηκαν κρατούμενοι πάνω από 200.000 άνθρωποι απ’ όλη την Ευρώπη. Περισσότεροι από 43.000 απ’ αυτούς πέθαναν. Το Νταχάου λειτούργησε μέχρι τη συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945.Στις 29 Απριλίου 1945 τα αμερικανικά στρατεύματα απελευθέρωσαν τους επιζήσαντες."  |
Η Κεντρική Οδός του Στρατοπέδου με τη Λεωφόρο των Λευκών που τις φύτεψαν οι κρατούμενοι, βρισκόταν ανάμεσα στις παράγκες.Ήταν το κεντρικό σημείο συνάντησης των κρατουμένων στις λίγες ελεύθερες ώρες τους.Στο Κτίριο Διαχείρισης – σημερινός χώρος του μουσείου – βρισκόταν το μαγειρείο, η ιματιοθήκη, εργαστήρια και το λουτρό. Στη σκεπή του κτιρίου ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα: «Υπάρχει ένας δρόμος στην ελευθερία. Τα ορόσημά του λέγονται: Υπακοή, ειλικρίνεια, καθαριότητα, λιτότητα, εργατικότητα, τάξη, αυτοθυσία, φιλαλήθεια, αγάπη προς την πατρίδα |
 |
Το κτίριο Jourhaus ήταν η μοναδική πρόσβαση στο στρατόπεδο των κρατουμένων. Η επιγραφή «Η εργασία λυτρώνει» στο κέντρο της πύλης. |
Κάθε παράγκα χωριζόταν σε τέσσερις ονομαζόμενους θαλάμους που αποτελούνταν από έναν χώρο διαμονής κι ένα υπνωτήριο. Τα καταλύματα είχαν κατασκευαστεί για 200 κρατούμενους, αλλά προς το τέλος του πολέμου ήταν υπερπλήρη, με μέχρι και 2000 κρατουμένους. |
 |
 |
Σε κάθε πλευρά της Κεντρικής Οδού του Στρατοπέδου βρισκόταν 17 Παράγκες (Μπλοκ). Οι πρώτες δυο παράγκες κάθε σειράς χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς.Αριστερά της Κεντρικής Οδού του Στρατοπέδου βρισκόταν η καντίνα, η γραμματεία, η βιβλιοθήκη, ένα μουσείο των Ες – Ες, χώροι εκπαίδευσης του προσωπικού των κρατουμένων καθώς και χώροι παραγωγής για την πολεμική βιομηχανία.Δεξιά της Κεντρικής Οδού βρισκόταν το Αναρρωτήριο με νεκροθάλαμο, το οποίο στη διάρκεια του πολέμου επεκτάθηκε από δύο σε δεκατρείς παράγκες.Στα μπλοκ 1, 3 και 5 τα Ες – Ες διεξήγαγαν, από το 1942 και μετά, φρικτά ιατρικά πειράματα στους κρατούμενους |
 |
| ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ |
 |
Σκοπιά ........ |
 |
| ΑΠΟ ΜΕΣΑ ............. |
 |
Αφίσσες προπαγανδιστικές της εποχής ........ |
 |
 |
Η Περίφραξη του Στρατοπέδου αποτελούνταν από λωρίδες με γρασίδι, τάφρο με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και το τείχος του στρατοπέδου. Από επτά πύργους, οι άνδρες των Ες – Ες φύλαγαν το χώρο. Αν κάποιος κρατούμενος πατούσε τη λωρίδα με το γρασίδι, τον πυροβολούσαν. |
 |
Ο χώρος σήμερα χωρίς τις παράγκεςΟι γνήσιες παράγκες κατεδαφίστηκαν το 1964 γιατί ήταν ετοιμόρροπες. Μόνο οι πρώτες δύο ανακαινίστηκαν. Υπάρχουν αριθμημένα θεμέλια (πλάκες) δεξιά κι αριστερά της Κεντρικής Οδού που υποδηλώνουν τις θέσεις των παραγκών. |
 |
Διεθνές Μνημείο, το καλλιτέχνησε ο Nandor Glid το 1968. Βρίσκεται μπροστά από το Κτίριο Διαχείρισης (σημερινό μουσείο) |
Σ’ αυτό το χώρο έφερναν τους καινούργιους κρατούμενους αμέσως μετά την είσοδό τους στο Στρατόπεδο. Πίσω από τα γραφεία στεκόταν τα Ες – Ες και καθόριζαν το είδος δουλειάς για κάθε κρατούμενο. Οι κρατούμενοι παρέδιδαν όλα τα προσωπικά τους είδη και τα ρούχα και παρέμειναν γυμνοί στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Στη συνέχεια, προωθούνταν στο λουτρό, όπου τους ξύριζαν το κεφάλι και τους απολύμαναν. Μετά το μπάνιο, ντυνόταν με τη στολή του κρατούμενου και στελνόταν στις παράγκες. |
Κρεματόρια: Το καλοκαίρι του 1940 τα Ες - Ες κατασκεύασαν ένα κρεματόριο γιατί ο αριθμός των νεκρών είχε αυξηθεί ραγδαία. Ο χώρος αυτός βρισκόταν εκτός του στρατοπέδου των κρατουμένων και η πρόσβαση ήταν δυνατή μόνο μέσα από το στρατόπεδο των Ες- Ες.Το 1942 – 1943 κατασκευάστηκε ένα δεύτερο μεγαλύτερο κρεματόριο (η ονομαζόμενη Παράγκα Χ), με τέσσερις κλίβανους και έναν Θάλαμο Αερίων για μαζικές εκτελέσεις. Ο συγκεκριμένος θάλαμος δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Στο κρεματόριο όμως γινόταν εκτελέσεις.Στις τελευταίες εβδομάδες πριν την απελευθέρωση, τα Ες – Ες δεν μπορούσαν να αποτεφρώσουν τους νεκρούς λόγω έλλειψης κάρβουνων. Έτσι, 7.500 νεκροί τάφηκαν σε μαζικούς τάφους στο γειτονικό Leitenberg.Οι τελευταίοι 1230 νεκροί τάφηκαν στο νεκροταφείο Waldfriedhof του Δήμου Νταχάου. |
Αστυνομική ταυτότητα οικογένιεας Εβραίας Ασφάλεια Θεσσαλονίκης (εφημ Καθημερινή 27-1-2013 ) |
 | ||
 |
Καραβάνα του 83χρονου διασωθέντος Σλόμο Ρέζνικ απο το στατόπεδο του Νταχάου . Μουσείο Μνήμης στο Ισραήλ Εφ Καθημερινή.Το αφιερώνουμε σε όλους αυτούς που πέρασαν τα μαρτύρια .........και δεν γλύτωσαν ............., σε όλους αυτούς που επέζησαν................... αλλά και στους νέους μας που πρέπει να έχουν στο μυαλό και την ψυχή τους μιά φράσηΠΟΤΕ ΞΑΝΑ |
