ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ : ΜΝΗΜΗ , ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ
<< Τον Ιανουάριο του 2004 , η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα τον
Ν.3218/2004 , ο οποίος ορίζει την27 Ιανουαρίου ημέρα μνήμης των Ελλήνων
Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος . Όπως ανέφερε στην εισηγητική του
έκθεση ο αρμόδιος υπουργός δεν επιδιωκόταν απλώς η διατήρηση της μνήμης
των θυμάτων του Ολοκαυτώματος , αλλά << και η διαρκής υπόμνηση του
τι μπορεί να συμβεί άν η μισαλλοδοξία , το μίσος και η αδιαφορία γίνουν
τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας >>.Στα 9 χρόνια που
μεσολάβησαν έκτοτε , πως εξελίχθηκαν τα πράγματα ; Στα θετικά , θα έλεγα
ότι το ολοκαύτωμα άρχισε να αντιμετωπίζεται απο ευρύτερα στρώματα και
στην Ελλάδα όχι μόνο ως μια αλληλουχία δυσάρεστων γεγονότων που οδήγησαν
στην εξόντωση 6 εκατ. Εβράιων , αλλά ως ένα ακραίο έγκλημα στην
Ευρωπαική Ιστορία , για το οποίο ευθύνονται μόνον οι ναζί , αλλά και
όσοι αδιαφόρησαν ή τους ανέχθηκαν . Ασφαλώς , τα στερεότυπα που
συγκροτούσαν την << καθιερωμένη >> Ιστορία ώς τα μέσα της
δεκαετίας του 1980 , δεν έχουν ακόμη ανατραπέι . Για πρώτη φορά
εντούτοις , στο χώρο τουλάχιστον των σκεπτομένων ανθρώπων , τόσο πολλοί
διερωτώνται πώς είναι δυνατόν να διαπράττονται τέτοιες φρικαλεότητες
στην πατρίδα του Μότσαρτ και του Μπετόβεν . >>
Τα ανωτέρω είναι ένα
απόσπασμα που αντλήσαμε απο το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
της Κυριακάτικη Καθημερινής της 3-2-2013 του Καθηγητή του Συνταγματικού
Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.Ν.Κ.Αλιβιζάτου ( βλέπε περισσότερα στο kathimerini ) . και το αφιερώνουμε στη μνήμη των Ελλήνων Εβραίων του
Ολοκαυτώματος .
Παράλληλα παρουσιάζουμε ,απο μιά επίσκεψη πριν μερικά
χρόνια , στο στρατόπεδο Νταχάου φωτογραφίες (ευχαριστούμε τον φίλο και συμμαθητή Σ.Ρ. για το υλικό ) που ακόμη και σήμερα
προκαλούν σόκ και σκέψεις.
Λίγα λόγια για το μνημείο του πρώην Στρατόπεδου Συγκέντρωσης:
Ιδρύθηκε το έτος 1965 με
πρωτοβουλία και σύμφωνα με τα σχέδια των κρατουμένων που επέζησαν και
οργανώθηκαν στη Διεθνή Επιτροπή του Νταχάου, με την υποστήριξη του
Κρατιδίου της Βαυαρίας. Το κείμενο είναι παρμένο από τον Οδηγό που διατίθεται στο Μουσείο του Μνημείου.
Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (γερμ. Konzentrationslager Dachau)
ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατουμένουςτης Ναζιστικής Γερμανίας που
δημιούργησε η Γκεστάπο, λίγες εβδομάδες μετά την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ, στις 22 Μαρτίου 1933. Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε στην πόλη Νταχάου που βρίσκεται
κοντά στο Μόναχο. Χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για όλα τα μεταγενέστερα Στρατόπεδα
Συγκέντρωσης κι αποτέλεσε τη «Σχολή της βίας» για τους άνδρες των Ες –
Ες που το είχαν υπό την εξουσία τους. Στο στρατόπεδο αυτό οι Ναζιστές συγκέντρωναν και
βασάνιζαν, αρχικά τους αντιστασιακούς Γερμανούς και αργότερα αιχμαλώτους
κάθε ηλικίας, κυρίως Εβραίους και διάφορες άλλες πληθυσμιακές ομάδες ή
μειονότητες από τις χώρες που κατελάμβαναν. Ανάμεσα σ' εκείνους που
πέρασαν από το φριχτό αυτό στρατόπεδο ή βρήκαν το θάνατο εκεί,
συγκαταλέγονται και πολλοί Έλληνες αγωνιστές. Ανάμεσα στους κρατούμενους
υπήρξε και ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης.( 1931-1956 ).Στα δώδεκα χρόνια της
λειτουργίας του, στο Νταχάου και στα πολυάριθμα εξωτερικά στρατόπεδα –
παραρτήματα, βρέθηκαν κρατούμενοι πάνω από 200.000 άνθρωποι απ’ όλη την
Ευρώπη. Περισσότεροι από 43.000 απ’ αυτούς πέθαναν. Το Νταχάου
λειτούργησε μέχρι τη συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945.Στις 29 Απριλίου 1945 τα αμερικανικά στρατεύματα απελευθέρωσαν τους επιζήσαντες."
|
Η Κεντρική Οδός του Στρατοπέδου με τη Λεωφόρο των Λευκών
που τις φύτεψαν οι κρατούμενοι, βρισκόταν ανάμεσα στις παράγκες.
Ήταν
το κεντρικό σημείο συνάντησης των κρατουμένων στις λίγες ελεύθερες ώρες
τους.Στο Κτίριο Διαχείρισης – σημερινός χώρος του μουσείου –
βρισκόταν το μαγειρείο, η ιματιοθήκη, εργαστήρια και το λουτρό. Στη
σκεπή του κτιρίου ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα: «Υπάρχει ένας δρόμος
στην ελευθερία. Τα ορόσημά του λέγονται: Υπακοή, ειλικρίνεια,
καθαριότητα, λιτότητα, εργατικότητα, τάξη, αυτοθυσία, φιλαλήθεια, αγάπη
προς την πατρίδα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου